Chyba nigdzie polska klasa średnia, a przynajmniej ta lepiej sytuowana jej część, nie doświadcza takich egzystencjalnych katuszy, jak na wakacjach. Tak przynajmniej można by wnioskować z rodzimego kina fabularnego ostatnich lat. Bohaterowie „Holiday” Pawła Ferdka, „Fucking Bornholm” Anny Kazejak czy obecnej teraz na ekranach „Cichej ziemi” Agi Woszczyńskiej podczas wymarzonych urlopów w mniej lub bardziej zamorskich krainach przeżywają iście mordercze konfrontacje. Ze współmałżonkami, przyjaciółmi i tubylcami, z własnymi wyobrażeniami, uprzedzeniami i lękami, z odgrywanymi dotychczas rolami płciowymi i zwykłą przyzwoitością. W walizkach na kółkach i w trekkingowych plecakach przywożą ze sobą to wszystko, od czego najbardziej pragnęliby uciec (choć głównie od samych siebie), po czym wracają do domu z bagażem jeszcze cięższym. Wakacje mówią im bezlitosne „sprawdzam”.

A przecież...