A przecież stoją za nim ponadczasowe płótna holenderskiego mistrza i interesująca powieść współczesnej autorki Tracy Chevalier. Na ekranie ostaje się malarsko wystylizowana anegdota o wielkim malarzu z Delftu, borykającym się z prozą codzienności, i jego plebejskiej modelce, której dane było na moment stać się artystką.

Film, zdawałoby się, aż kipi od Vermeera. Każde niemal ujęcie wystylizowane zostało na obraz. Wybitny operator Eduardo Serra, przed laty współtwórca magicznego świata z filmu “Mąż fryzjerki", używa kamery niczym pędzla. Przed naszymi oczami przesuwają się gotowe do zawieszenia w galerii martwe natury, XVII-wieczne miejskie pejzaże, intrygujące portrety. Koneserzy z lubością rozpoznają znajome tytuły. Wielbiciele epoki odnajdą realistyczny konkret.

W kanałach odbijają się zmurszałe kamienice. Kuszą zmysłowym szczegółem targi...