Lawirując między chmarami tajniaków, gdy oto jedynym kagankiem są nam dziś niebieskie rozbłyski radiowozów, a drogowskazem teleskopowe pały, spróbujemy się skupić nad zasadniczymi problemami polskiej teraźniejszości.

Nie należy do niej wcale szokująca niektórych informacja, która wyszła dopiero co z norweskich kół akademickich, że od 1975 r. wskaźnik IQ ludzkości spada o 7 procent na pokolenie. Ile pokoleń – do stu tysięcy charczących respiratorów – minęło od 1975 r.? W żaden sposób nie możemy się doliczyć. Góra dwa, a więc ubytek gibkości głowowej jest niemały. Czy to nas – jak tu ponuro siedzimy – przejmuje? Otóż to nas nie przejmuje w żadnym sensie, urodziliśmy się bowiem grubo przed tą fatalną datą. Nasze IQ i wtedy było szokująco wysokie, a cóż dopiero teraz. Słowem, nikt nam bruździć nie jest w stanie, ani tym bardziej zaskoczyć zadaniem polegającym np. na dobieraniu...