Okazało się, że powstała w wyniku komunizmu próżnia społeczna została po 1989 r. wypełniona tylko w niewielkim stopniu lub wypełniły ją “układy w części instytucjonalnie nierozwinięte bądź patologiczne (słaby system partyjny i trzeci sektor organizacji pozarządowych, chore samorządy lokalne i korporacje zawodowe)". Mówi się o “ucieczce od wolności obywatelskiej, deficycie zaufania w stosunkach interpersonalnych i wobec instytucji władzy i klasy politycznej, o nepotyzmie i innych przejawach psucia państwa". Próżnię społeczną i atomizację czasów PRL zastąpiła więc próżnia społeczna i atomizacja demokratycznej III RP - piszą w kwartalniku KULTURA I SPOŁECZEŃSTWO (2) Anna Kubiak i Anita Miszalska z Instytutu Socjologii Uniwersytetu Łódzkiego.

Kiepski stan więzi społecznych ma na dodatek w Polsce osobliwy charakter. Można nawet mówić o polskim syndromie braku...