Przede mną tom wierszy zebranych Philipa Larkina w przekładzie i z komentarzami Jacka Dehnela, opatrzony ciekawym wstępem Jerzego Jarniewicza. Wbrew tytułowi nie jest to zbiór wszystkich wierszy poety - do przełożenia zostaje wczesna twórczość Larkina, ważna dla zrozumienia jego rozwoju poetyckiego, a także późne wiersze, których autor "Wysokich okien" nie zdążył wydać w osobnym tomie (pomijam inne zaległości, w tym dwie znakomite powieści i serię niezłych tekstów krytycznych). Ale podstawowa robota została wykonana. Larkinowski "kanon" - słowo brzmiące tu zupełnie obco i wzięte jakby z innej bajki - został wreszcie przełożony i ładnie wydany przez wrocławskie Biuro Literackie. A ja po cichu pytam siebie: może to już? I nie chodzi mi tylko o fakt wydania książki.

Parodia wartości

Rzecz w tym, że wokół twórczości Larkina...