Legendarny gitarzysta Led Zeppelin, Jimmy Page, kończy 80 lat

Mało kto dziś wie, że Page swoją muzyczną karierę zaczynał w kościelnym chórze, w którym śpiewał ubrany w komeżkę. Być może stąd też wzięło się zamiłowanie do ekstrawaganckich strojów, w których występował na scenie w latach 70. Jak sam wspomina, pierwsze rock’n’rolle usłyszał, kiedy po przeprowadzce wraz z rodzicami nowy sąsiad pochwalił się świeżo zakupionym zestawem stereo. „Usłyszałem wtedy rock’n’roll i prosty efekt stereo, dźwięk przechodzący z jednego do drugiego głośnika, i wtedy przepadłem na zawsze” – mówił w jednym z wywiadów. Nie bez znaczenia był też pewnie fakt, że w nowym domu znalazł porzuconą przez poprzednich właścicieli gitarę. „Ta gitara odnalazła mnie” – dodawał. Jego talent zdaje się eksplodować z siłą, jaka później kryła się w jego riffach. Ma zaledwie osiemnaście lat, kiedy w 1962 roku wraz z zespołem Neil Christian and the Crusaders występuje na festiwalu American Folk Blues obok takich sław jak Willie Dixon czy Sonny Terry.

W połowie lat 60. jest już rozchwytywanym muzykiem sesyjnym. Nagrywa w studiu ścieżki gitarowe z The Kinks i z The Who. Jego dźwięki pojawiają się na debiutanckiej płycie Joego Cockera, nagrywa z wielką Marianne Faithfull i podobno uczy grać solówki samego Keitha Richardsa z Rolling Stones. Gra ze wszystkimi największymi gitarzystami tamtych czasów, m.in. z Jeffem Beckiem i Erikiem Claptonem, by w końcu zostać pełnoprawnym gitarzystą supergrupy The Yardbirds. 

Jak to zwykle bywa, zespół złożony ze sław nie wytrzymuje napięć wynikających ze ścierania się silnych osobowości. Page próbuje ratować grupę, dobierając do składu wokalistę Roberta Planta, który ściąga do zespołu swojego kolegę, perkusistę Johna Bonhama. Do grupy dołącza też basista John Paul Jones. Zespół wypełnia zobowiązania koncertowe The Yardbirds i jedzie w trasę po Skandynawii pod nową nazwą The New Yardbirds, która szybko jednak zmienia się w Led Zeppelin. Od tej pory w historii muzyki rockowej otwiera się zupełnie nowa epoka.

Ich pierwsza płyta, wydana na początku 1969 roku, staje się objawieniem i kładzie podwaliny pod rozwój współczesnego hardrocka i metalu. Wydany jeszcze tego samego roku krążek „Led Zeppelin II” z otwierającym go, monumentalnym i zarazem frywolnym, kipiącym od erotyki i efektów stereo „Whole Lotta Love” detronizuje na listach bestsellerów takie gwiazdy, jak The Beatles czy The Rolling Stones.

Jimmy Page, zafascynowany okultyzmem i czarną magią, wielokrotnie oskarżany był o zaprzedanie duszy diabłu – to rzekomo miało dawać nieśmiertelność jemu i zespołowi Led Zeppelin, miało sprzyjać jego talentowi i sławie. Jednak cyrograf spisany rzekomo z siłami piekielnymi nie uchronił zespołu przed rozpadem. Karierę przerywa w 1980 roku śmierć perkusisty Johna Bonhama. Led Zeppelin ogłasza koniec działalności.

Po zawieszeniu działalności zespołu Page rozpoczyna karierę solową. Nie udaje mu się jednak już powtórzyć skali sukcesów Led Zeppelin. Ani założony przez niego zespół The Firm, ani sporadyczne nagrania z kolegami z zespołu nie były niczym więcej, jak tylko próbą wskrzeszenia legendy. Choć kilka wydawnictw na pewno warto wspomnieć. Bardzo dobra płyta „Coverdale / Page” nagrana w 1993 roku z Davidem Coverdalem, byłym wokalistą Deep Purple, na krótko wbiła się na listę bestsellerów i można tylko wyrazić dziś żal, że panowie nie kontynuowali działalności. Ciekawostką była nagrana rok później „No Quarter: Jimmy Page and Robert Plant Unledded”. 

Wydawnictwo było efektem występu duetu dla marokańskiego oddziału MTV, w którym wzięli udział też muzycy z Maroka i Egiptu grający na tradycyjnych instrumentach. Płyta zawierała nowe aranżacje utworów Led Zeppelin wzbogacone o orientalne brzmienia. Nie można tego traktować jednak jak występu Led Zeppelin – basista John Paul John nie został nawet poinformowany o projekcie.

Wskrzeszeniu legendy konsekwentnie sprzeciwiał się Robert Plant. Dopiero w grudniu 2007 roku trzej muzycy zagrali w Londynie dla fundacji zmarłego założyciela wytwórni Atlantic Records Ahmeta Ertegüna. Za perkusją usiadł Jason Bohnam, syn Johna. Owocem był koncertowy album „Celebration Day”.

Wkład Jimmy’ego Page’a w rozwój muzyki jest dziś niemożliwy do przecenienia. Do fascynacji jego grą przyznają się tak różni muzycy, jak Kirk Hammett (Metallica) czy The Edge, gitarzysta irlandzkiej grupy U2. Dwukrotnie został uhonorowany wprowadzeniem do Rock and Roll Hall of Fame – raz z The Yardbirds i raz z Led Zeppelin. To tam też odbył się ostatni jak dotąd jego publiczny występ. 3 listopada 2023 roku wystąpił na gali, by uczcić wprowadzonego do „hali sław” Linka Wraya, zmarłego w 2005 roku gitarzystę pochodzącego z plemienia Szaunisów, który jako jeden z pierwszych zastosował w swoich nagraniach brzmienie przesterowanej gitary. Brzmienie to na długie lata nadało kształt muzyce rockowej, a Jimmy Page potrafił je wykorzystać tak, by muzyczna rewolucja wkroczyła na zupełnie nowe tory.