JUSTYNA DĄBROWSKA: O starości możemy ­porozmawiać?

VAMIK VOLKAN: Nigdy nie czułem się stary, aż do czasu, kiedy doznałem urazu kolana – od tamtej pory często mnie boli. Wygląda na to, że ciało po prostu przypomina mi o tym, że się starzeję. Teraz robi to już właściwie przez cały czas.

A kiedy zagląda Pan do środka, do swojego wnętrza, to ile Pan ma tam lat?

Trudno mi powiedzieć... Mój mózg cały czas pracuje na wysokich obrotach. Podróżuję, piszę książki i artykuły, wygłaszam wykłady na całym świecie. Niewiele się zastanawiam nad swoim wiekiem. Chyba że spotykam dzieci. Moja najmłodsza wnuczka ma teraz nieco ponad dwa lata. Widząc jej energię, zaczynam czuć się jednak bardzo stary.

O moim wieku przypomina mi jeszcze coś. Pochodzę z Cypru, tam chodziłem do liceum. W 1950 r. rozpocząłem studia medyczne w Turcji, a w 1957 r. wyjechałem do...