Niby to banał, ale z pomocą teatralnych przedstawień rozumiemy lepiej samych siebie. Z fragmentów wielu przedstawień sklejamy obrazy, które mogłyby być obrazami naszego życia. Czy teatr może bardziej pomóc człowiekowi? Chyba nie. Umożliwia przecież przeglądanie w nim naszych emocji, jest nauką nazywania. Tylko radykalnie pesymistyczne, ostateczne ujęcia są w stanie jeszcze nami wstrząsnąć. To odtrutka na serialowy rechot i łzawość, która nas otacza. Głośne myślenie i łatanie rozpaczy nadzieją, że skoro da się ją przekuć w sztukę, to jednak coś ma sens.

Werbel pustki

“Trzy siostry" z Teatru Sofia to testament chorego na raka reżysera Stojana Kambarewa, który zmarł kilka dni przed premierą. Akcja sztuki zostaje przeniesiona do opuszczonej dworcowej poczekalni, którą zasiedliła oszukana przez los rodzina. Zegar wiszący nad...