Twórczość naszych reżyserów jest odbiciem dość niepokojącej tendencji. Dziwna fascynacja bohaterem z nizin: bezrobotnym, gangsterem, narkomanem czy zwyczajnym osiedlowym żulem przybrała w tym roku rozmiary obsesji, która winna stać się przedmiotem badań socjologicznych, nie zaś krytyczno-filmowej analizy.

Bohater z nizin

Połowa filmów prezentowanych w konkursie pochyla się z troską nad różnej maści społecznymi wyrzutkami. Czy stoi za tym autentyczne poczucie "społecznej misji", czy raczej koniunkturalizm, nakazujący sprostać bezwzględnemu postulatowi "opisu polskiej rzeczywistości"? Może jakiś wariant postgombrowiczowskiej tęsknoty za parobkiem, czyli odbicie starego inteligenckiego kompleksu? A może "bohater z nizin" jest po prostu bardziej fotogeniczny?

Trudno nie solidaryzować się z polskimi filmowcami w ich...