widać tylko tytuł.

że najpierw uaktywnia się u niego ręka. Ani chybi, nad ranem słyszało dłońmi i dopiero później w ciągu dnia ośrodek słuchu wędrował wyżej. Dodatkowo zawsze była to ręka spoczywająca na wierzchu, co jest całkiem logiczne, ponieważ dźwięk dochodził niestłumiony. Mówiąc poważnie, podstawowym i w zasadzie nieusuwalnym problemem badań noworodków i niemowląt jest mapowanie wielu wartości zmiennych do jednej zmiennej wyjściowej. Zdolność imitowanie wyciągania języka, ale już nie nadymania policzków wynikać może z bezpośredniego związku pierwszej czynności z językiem, podczas gdy do nadęcia policzków trzeba uruchomić nie policzki, lecz płuca. Być może zatem noworodek naprawdę ma wrodzony instynkt naśladowania wszystkiego, ale dopiero dzięki rozwojowi kognitywnemu, bardziej nawet nie fizycznemu, jest w stanie te chęci w pełni zrealizować. Z drugiej strony, rozwijając się intelektualnie, uczy się, że nie wszystko naśladować trzeba i warto, co rzecz jasna bardzo utrudnia pracę badaczom. Ta właśnie problematyczność interpretacji sygnałów wysyłanych przez niemowlęta sprawia, że np. autyzm można wiarygodnie zdiagnozować dopiero w wieku dwóch, trzech lat, podczas gdy dziecko prawdopodobnie "nosi" go w sobie od samego początku. Gdyby ryzyko autyzmu dało się ocenić np. za pomocą tomografii mózgu noworodka, byłby to epokowy postęp w terapii ASD. W tym roku były jakieś optymistyczne doniesienia na ten temat (w Science chyba), ale to inna historia...