Ojciec Karol Meissner, przeor klasztoru benedyktyńskiego w Lubiniu, wracał z pobliskiego Kościana samochodem. Po drodze zobaczył młodego człowieka. Zaproponował, że go podwiezie. Gdy po krótkiej rozmowie zorientował się, że jego pasażer właśnie zamierza wstąpić do benedyktynów, ojciec Karol zatrzymał samochód, kazał młodzieńcowi wysiąść i powiedział: „Jeżeli taki jest twój zamiar, idź piechotą”.

Bardzo to benedyktyńska anegdota (św. Benedykt zaleca w „Regule”: „Gdy zgłasza się do klasztoru ktoś nowy, nie należy go łatwo przyjmować”), ale też wiele mówi o poczuciu humoru lubińskiego mnicha. O. Maksymilian Nawara, podprzeor i opiekun nowicjuszy, który z ojcem Karolem spędził w jednym klasztorze 20 lat, mówi, że jego dowcip to była głównie autoironia. Np. ze względu na łysinę nazywał siebie hipopotamem.

Pochodził z Poznania. Do benedyktynów tynieckich przyszedł w 1951 r....