Grażyna Auguścik, bez wątpienia najlepsza polska wokalistka jazzowa, potrafi bodaj wszystko. Od liryzmu do awangardy; od bezwzględnie sprawdzających śpiewaczkę standardów, wyko­nywa-

nych jedynie z fortepianem, do parafraz utworów ludowych. Od przejmujących fraz, chwytających od razu słuchacza (za) egzystencję, po skomplikowane roboty studyjne. Jej najnowszy album, nagrany na żywo, można by uznać za podsumowanie, takie jednak, które jawi się zarazem jako nowa jakość. Auguścik przypomina różne muzyczne tradycje i fascynacje, na nowo je przepracowując. W efekcie powstaje dzieło z wyraźnym stylistycznym piętnem, łączące przecież te wspomniane przed chwilą wielości.

Nie bez znaczenia pozostaje użycie do rejestracji w miarę skromnej technologii. Swoista surowość dźwięku (oczywiście, mowa tu o odpowiednio wysokim poziomie nagraniowym) jest...