Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Ostatnim punktem programu tegorocznej edycji Festiwalu Conrada była Gala Nagrody Conrada, prowadzona przez Grzegorza Jankowicza. W pierwszej części spotkania Géza Röhrig wygłosił krótki wykład na temat wolności i kondycji postsekularnego świata. Jego zdaniem dziś, jak może nigdy wcześniej, istnieje w nas olbrzymia potrzeba transcendencji, której nie da się zastąpić żadnymi odpowiednikami serwowanymi nam przez nihilistyczną kulturę postmodernizmu.
Po tym mocnym wystąpieniu przeszedł czas na nagrody. Podczas gali, oprócz Nagrody Conrada, został wręczone dwa inne wyróżnienia. Pierwszym z nich była obecna od wielu lata na Festiwalu nagroda Lista Goncourtów: polski wybór. Tegorocznym laureatem został Gaël Faye za powieść „Petit pays”. Drugim wyróżnieniem, była nagroda przyznana w tym roku po raz pierwszy, czyli uhonorowanie najlepszego tłumacza i najlepszego prowadzącego spotkania w tegorocznej edycji Festiwalu. To chyba pierwsza taka nagroda w Polsce – niezwykle ważna, gdyż doceniająca pracę tych osób, bez których życie literackie nie byłoby możliwe. Najlepszą tłumaczką została Anna Butryn, która była autorką przekładu konsekutywnego czwartkowej rozmowy Gézy Röhriga i Grzegorza Jankowicza. Z kolei najlepszym prowadzącym spotkanie został Piotr Sommer, który moderował sobotnie wydarzenie-niespodziankę na cześć Marka Bieńczyka.
Na końcu poznaliśmy tegoroczną laureatkę Nagrody Conrada – została nią Żanna Słoniowska, autorka książki „Dom z witrażem” (pozostałymi nominowanymi byli Piotr Adamik, Magdalena Kicińska, Weronika Murek i Tomasz Wiśniewski). W laudacji Michał Paweł Markowski, przewodniczący kapituły Nagrody powiedział: „W określeniu »prozaiczne życie« proza niesłusznie jest deprecjonowana. Nie tylko poezja nadaje naszemu życiu blasku – proza często jest tu równie ważna, może nawet ważniejsza”.
Z kolei laureatka, dziękując za wyróżnienie, mówiła o olbrzymim wysiłku, jaki musiała włożyć w napisanie tej książki. Jak widać – było warto.
