O Noem wiemy, że znalazł łaskę w oczach Pana. „Był mężem sprawiedliwym, nieskazitelnym w swoim pokoleniu. Noe chodził z Bogiem”. A może to raczej jego otoczenie było tak zepsute, że tylko w takim towarzystwie mógł zostać nazwany sprawiedliwym? W jednym z midraszy czytamy, że Noe miał przyjaciela króla, który wyświadczył mu przysługę. Trzymał go przez lata w więzieniu, byle tylko Noe nie „zaraził się” powszechną pandemią rozwiązłości. Jakoś wszak trzeba było wytłumaczyć, że akurat on zachował nieco przyzwoitości.

Możliwe jest jeszcze inne czytanie tego fragmentu. Wielki Raszi, komentując słowa o sprawiedliwym Noem, zdobył się na ironiczny komentarz, pisząc, o jakiej w ogóle sprawiedliwości tu mowa. W Talmudzie, w traktacie Sanhedryn, mówi się wprost, że wyrok śmierci na Noego był już przypieczętowany, ale coś się Bogu w nim spodobało. To ważny wątek, bo każe nam myśleć o tym,...