ŁUKASZ MACIEJEWSKI: - “Ubu należy raczej do mitów literatury niż jej żywej części" - pisał w 1936 r. w przedmowie do “Ubu Króla" jego tłumacz, Tadeusz Boy-Żeleński. W filmie sięgnął Pan po mit Ubu, nie po literaturę.

PIOTR SZULKIN: - Z dramatu Jarry’ego w filmie zostało niewiele. Zastanawialiśmy się nawet, czy nie zmienić tytułu, na przykład na “Dada Ubu". Powstała opowieść autonomiczna względem Jarry’ego - z oryginału wziąłem bezkompromisowość nastolatka, bezceremonialność, z którą wykrzykuje, że “król jest nagi".

- Jarry odziera bohatera z psychologii, sugerując, że tyrani jej nie mają, bo są raczej ofiarami uwikłanymi w problemy psychologiczne. Pan też podąża tym tropem.

- Tyranów cechuje zwielokrotniona miłość własna i monstrualny egoizm. Postaciom literackim dopisuje się zwykle...