Normalnie ta metalowa rama miała być dla teatru cieni. Służyłaby rozśmieszaniu. Za zawieszonym na niej białym materiałem tworzone dłońmi postaci opowiadałyby dzieciom bajki. Byłoby w nich o tym, że życie czasem zakręca niespodziewanie, że są ludzie prawi i źli, jest lęk, strach, opuszczenie.

Jednak bajki te, na pewno, kończyłyby się dobrze.

– Na szczęście zdążyliśmy kupić ramę, zanim to wszystko się zaczęło – śmieje się Igor Cmokanycz, grekokatolicki ksiądz z cerkwi przy ulicy Kozłowskiego w Drohobyczu. – W ostatnim momencie! Po czwartku już by jej nie dostarczono.

W czwartek wybuchła wojna i na opowiadanie bajek chwilowo brakuje czasu. Zaraz ramę ustawi się na środku cerkwi. Obok stanie druga, amatorska konstrukcja: parę desek położonych na szczytach trzech drabin, dociążonych czym się da. Na obu...