Mahfuz napisał tę książkę w roku 1967. Ukazała się tuż przed klęską Egiptu w wojnie sześciodniowej z Izraelem. Dał w niej wyraz goryczy, jaką przeżył po rewolucji Naserowskiej 1952 r. I rozpisał swój żal na głosy.

WIELOGŁOS I KLAROWNOŚĆ

„Pensjonat Miramar” jest opowieścią polifoniczną, o wyrafinowanej, konstrukcji, która rozjaśnia polityczno-historyczne zawiłości. Tym razem Mahfuz przeniósł opowieść z rodzinnego miasta, któremu wystawił pomnik swą „trylogią kairską”, do nadmorskiej Aleksandrii. Zainspirowany europejskimi rozwiązaniami narracyjnymi, postanowił wprowadzić do jednego budynku cały ówczesny Egipt. Na progu podupadającego pensjonatu zjawiają się kolejno goście. Jako pierwszy do dawnego domu uciech przybywa Amir Wadżdi – emerytowany dziennikarz, który ma nadzieję doczekać śmierci w towarzystwie właścicielki lokalu, Marianny. Po życiu „w epoce...