Przykłady korespondencji Witkacego z doktorem Alexandre’em Rouhierem były wcześniej prawie nieznane – z wyjątkiem jednego listu doktora, znajdującego się w Książnicy Pomorskiej.

Tego typu odkrycia specjaliści nazywają „cudem św. Witkacego” – jak on sam lubił żartem o sobie mówić. Paryski skarb stanowi cenny appendix do jego książki „Narkotyki”, zawierającej rozdział o peyotlu. Pierwszy kontakt z nim był dla Witkacego wstrząsającym przeżyciem. Od razu opisał je w liście (też niedawno odkrytym) do przyjaciela, Augusta Zamoyskiego: „11 godzin wizji. Widziałem nie-wiarygodne cuda!! (żywe smoki chińskie, rzeźby meks[ykańskie] i indyjskie, etc., etc. bez końca)”. I dodaje: „Twierdzę, że cała sztuka plast[yczna] powstała z peyotlu”. Z pewnością to doświadczenie stało się inspiracją do napisania książki o narkotykach, mającej być przede wszystkim przestrogą przed ich zgubnymi skutkami...