Hegel natomiast, o, Hegel wiedział, na czym świat stoi. Zaczynał zawsze dzień od gazetki i dlatego świetnie rozumiał rzeczywistość, która dzięki gazetom wydała mu się na tyle rozumna, że jej istotę zobaczył w państwie pruskim. Zrzędliwy Schopenhauer gazet nie czytał, więc nie rozumiał nic z tego, co się wokół niego dzieje i dlatego swój wykład odbywał niezmiennie o tej samej porze, w której na wykładach Hegla gromadziły się tłumy Prusaków. Nic dziwnego, że o swojej woli gadał przy pustej sali. Gdy ludzkość ma do wyboru państwo i wolę, to wybiera zawsze państwo, najlepiej opiekuńcze. Taka jest wola narodu. Gdy ma do wyboru optymistyczne zniesienie wszelkich ograniczeń (jak u Hegla) i pesymistyczne rozważania seksualnego frustrata (jakim był Schopenhauer), wybierze zawsze to pierwsze, bo filozof nie po to jest, żeby mówić jak jest, ale po to, by mówić, jak być powinno.