Maciej Mazurek: Pochodzi Pan z rodziny artystycznej. To pomoc czy przeszkoda?

Jerzy mierzejewski: Od dziecka byłem otoczony malarstwem. Jeśli znajdziesz się w takiej przestrzeni jako dziecko, zaczynasz oddychać malarstwem, zaczynasz w końcu je rozumieć. Nie zawsze takie tradycje rodzinne są czymś dobrym. Kiedy w pewnym momencie zaczęła we mnie dojrzewać świadomość, kim chcę być, świadomość pochodzenia przeszkadzała. Ale malarstwo, jak dzisiaj na to patrzę, to było przeznaczenie.

Dzieciństwo spędziłem we wsi Piotrowice koło Nałęczowa. Był tam dom wybudowany przez mego dziadka Mieczysława Brzezińskiego, działacza oświatowego. Moja babka Rozalia Brzezińska założyła pismo dla dzieci "Płomyk". To była klasyczna polska inteligencja. Jako dziecko obserwowałem umierającego ojca, Jacka, który zmagał się z gruźlicą i astmą. I ...