Ten fragment Tory rozpoczyna się w cieniu wydarzenia, jakie miało miejsce na górze Moria. Pierwsze zdanie parszy informuje nas o śmierci Sary, "która żyła sto lat, i dwadzieścia lat, i siedem dni". Umarła, jak twierdzą dawni komentatorzy, gdy usłyszała - być może od szatana - o związaniu Izaaka, o gotowości swego syna do ofiary i bliskiej jego śmierci; płakała z bólu i wtedy dusza opuściła ją. Niektórzy komentatorzy dodają na pocieszenie, że ostatniemu tchnieniu Sary towarzyszyła duma, iż zdołała wychować syna gotowego oddać siebie w służbie Bogu. Abraham powrócił do domu radosny, by opowiedzieć żonie o nowym błogosławieństwie, jakie otrzymał od Boga wraz z ocaleniem Izaaka. Zastał tam jednak żałobę. Jak tłumaczy to wielki XI-wieczny komentator Biblii Raszi, sprawiedliwi pragną żyć szczęśliwie, ale Bóg pyta, czyż nie wystarczy im szczęście czekające na nich w Świecie, który...