Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Te z prezentowanego zbioru powstały za pontyfikatu Jana Pawła II lub krótko po jego śmierci i stanowią zarówno ocenę tego pontyfikatu, jak i wnikliwe spojrzenie na losy chrześcijaństwa w XX wieku. Znajdziemy wśród nich osobiste wyznania ze spotkań filozofa z Oxfordu z polskim Papieżem, jak i bardziej teoretyczne rozważania dotyczące dwóch ważnych encyklik papieskich ("Veritatis splendor" oraz "Fides et ratio"), kwestii integryzmu i progresizmu w Kościele, stosunku katolicyzmu do demokracji i liberalizmu, komunizmu i innych totalitaryzmów.
Choć zarówno autor książki, jak i główny jej bohater nie żyją, problem postawy Kościoła wobec liberalizmu i demokracji nie został w Polsce rozstrzygnięty. Widać to nie tylko w stosunkach Kościół-państwo, ale w refleksji młodego pokolenia katolików nad dziedzictwem myśli Papieża i jej recepcji przez rodaków. Niektórzy z nich stawiają Kołakowskiego pośród "mistrzów podejrzeń" odpowiedzialnych za to, że nie udał się "polski eksperyment" z wolnością i społeczną organizacją państwa, jaką zaproponował nam Papież.
Czy mają rację? Czy wybitny polski filozof, niekryjący się z sympatią wobec Papieża i chrześcijaństwa, był jednak na tyle "dzieckiem Oświecenia", że przyczynił się do "zabicia proroka"? Czy lepiej zająć się refleksją nad tym, jak Kościół ma funkcjonować w systemie demokracji liberalnej, co sugerował Profesor, czy snuć marzenia o neomesjanizmie, zaliczając go do "Sanhedrynu III RP"?
Szukając odpowiedzi na te pytania, warto ponownie przyjrzeć się myśli Kołakowskiego. Próbując odnaleźć się w polskiej rzeczywistości, warto skorzystać z jego wskazówek. Myśl polskiego filozofa się nie zdezaktualizowała, i jest najlepszą obroną przed "skremówkowaniem" Jana Pawła II.
