Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
"Ja jestem akurat prawnikiem": to samookreślenie jest nie tylko precyzyjne, ale też pełne klasycznej harmonii. Poseł Gosiewski określił samego siebie przy pomocy trzech amfibrachów! (W pierwszym jest wprawdzie dodatkowy akcent na początkowej sylabie, ale nie wymagajmy zbyt wiele.)
Ważniejsze jest jednak co innego: fraza wygłoszona przez pana posła zawiera ciekawe, choć sformułowane przypadkowo, rozróżnienie nazewnicze. Dzieli ona osoby z wykształceniem prawnym na "prawników" i "akurat prawników". (Drugi termin można też pisać z dywizem: "akurat-prawnik" lub z przecinkiem: "akurat, prawnik"; można też zastosować szyk odwrócony: "prawnik, akurat".)
Prawnicy wiedzą, że akty prawne pełne są luk i wieloznaczności; wiedzą także, iż ten stan rzeczy może być wykorzystany w konkretnej sprawie - jako argument za nią albo przeciw niej. Akurat-prawnicy są przeciwnego zdania; w ich ujęciu przepisy są, po pierwsze, całkowicie jednoznaczne, a po drugie - zawsze zgodne z ich własnym interesem (interesem ich partii).
Prawnicy mieliby, zapewne, trochę wątpliwości, czy z konstytucyjnej zasady powiadającej, iż prezydent jest najwyższym reprezentantem RP, wynika w sposób konieczny przewodniczenie każdej delegacji na szczyt Unii Europejskiej. Akurat-prawnicy z PiS-u albo z kancelarii prezydenta byliby (jak dowodzi przywołany przykład) zupełnie pewni, że racja jest po ich stronie.
Nie chciałbym tej sprawy demonizować. Nie wątpię, iż akurat-prawnikowi z PiS-u odpowie akurat-prawnik z PO. Rzecz jasna: wolałbym, żeby prawo było lepsze i żeby posłowie nie manipulowali przepisami - to jednak należy do sfery marzeń.
Wracając do punktu wyjścia: cytowanie konstytucji nie rozstrzygnie sporu między premierem i prezydentem. Nie rozstrzygnie, bo w tym sporze nie chodzi o zakreślone przez prawo kompetencje, lecz o racje polityczne i o ambicje osobiste.
Profesor Bronisław Łagowski napisał w poprzednim numerze "TP", iż bracia Kaczyńscy "to ludzie złośliwej zabawy, którzy trafem dostali władzę nad realnym krajem". Co można dodać do tego przenikliwego sądu? Może to: takiego akurat mamy prezydenta i takiego akurat mamy premiera; my, na dole, możemy się przypatrywać, jak oni, na górze, bawią się w państwo i w prawo.
