Cudowne zmiany w naszym krajowym i międzynarodowym otoczeniu zaszły tak daleko, że aby nie dostać migotania komór podczas rytualnego przewijania facebookowej ściany (to takie coś, na czym wyświetlają się refleksje i doniesienia znajomych), musiałem zacząć brać leki. Podczas gdy oglądani na publicznej scenie ludzie jakby się sprzysięgli, by dowieść, że potrafią zniszczyć absolutnie każdą budowlę, sprostytuować każdą wzniosłą ideę i śmiertelnie poróżnić między sobą nawet najbliższych braci, najlepszą odtrutką jest dawkowanie sobie raz albo dwa razy dziennie opowieści o jednostkach, które wytworzyły coś innego niż kolejną porcję jadu, albo inną bombę.

Jakżeż od razu człowiekowi bardziej chce się żyć, gdy przypomni sobie, że oprócz Krystyny Pawłowicz, Nigela Farage’a czy Donalda Trumpa są na tym świecie również takie Dzieci Boże, które coś umieją, wiedzą i potrafią. Ostatnie...