Ona, Mirella Freni, Mim? - kruchoroślinny anioł, który w strachu przed śmiercią szuka nadziei w ramionach ostatniego bliskiego człowieka. I on, Luciano Pavarotti, Rodolfo - szalony artysta-poeta, rozedrgany, frenetyczny, który szybko odpowiada gorącym uczuciem, by równie szybko, w strachu przed chorobą - albo bliskością uczuć - uciec. Skrzywdzić. Zabić (miłość, nadzieję, życie).

Rodolfo był pierwszą rolą Pavarottiego na scenie. Był rok 1961, Luciano miał 26 lat. Co wiedział o miłości, o namiętności (pożądaniu) i nienawiści, o śmierci - o kilku najważniejszych i najtrudniejszych sprawach dla człowieka, o których chciał śpiewać całe życie?

Na pewno dużo wiedział o muzyce, operze - jego ojciec był chórzystą w teatrze operowym w rodzinnej Modenie. A jeśli nawet nie wiedział dużo o życiu, to miał świetnego przewodnika - Pucciniego. Muzykę...