Wypisałam się z "Solidarnosci" (którą we wrześniu 1980 organizowałam w swoim miejscu pracy) w 1990 roku, kiedy imć Wałęsa lansowany przez panów Kaczyńskich postanowił zostać prezydentem, a "Solidarność" go poparła. I nie załuję, dalszy rozwój wypadków potwierdził moje przypuszczenia, ze kolejna sitwa postanowila urzadzic się kosztem Ludu Pracujacego Miast i Wsi.

"To nie jest kraj na solidarność" Oczywiście że nie. Po 1989 roku budując gospodarkę wolnorynkową związkom zawodowym znacznie ograniczono prawem możliwości działania i stały się one tylko przysłowiowym "kwiatkiem do kożucha". W wielu firmach kierownictwo (czytaj: "nowi biznesmeni") to byli kumple działaczy związkowych (a nawet sami dawni działacze). Zapisywanie się do związku nie miało żadnego sensu (może w wielkich zakładach reliktach socjalizmu jeszcze miało to sens). Dopiero w 2015 roku po rewolucji PiS pojawiły się przesłanki, że "Solidarność" coś więcej zdziała. Poczekamy, zobaczymy...

Czy byłby pan uprzejmy podać , jakież to możliwości działania ograniczono prawem związkom zawodowym po 1989 roku? Sam pan pisze w następnym zdaniu po tym okryciu, że wiele stanowisk obsadzane było przez kolesi z ZZ przy błogosławieństwie tychże. faktycznie tak było w przypadku wielu firm ( sam się o taką sytuację otarłem), mianowicie stanowiska dające kasę w firmach, nawet prezesowskie, o radach nadzorczych nie wspomnę obsadzane były z klucza związkowego ( w przypadku firmy o której piszę doprowadziło to do bankructwa). Za PZPR nazywało się to nomenklatura. Dzisiaj jest to dobra zmiana. Solidarność skupiła się na zaspokajaniu potrzeb swoich zaufanych aparatczyków, potem weszła w politykę. Tutaj tkwi problem i powód odwrotu od tej organizacji jej członków. Żeby przelicytować Panią kalinę dodam, że sam odszedłem z S w 1988 roku, kiedy to jej prominentny działacz zaczął na naszym zebraniu wygadywać antysemickie głupoty.

kto [jak ja] ma okazję z bliska przyglądać się związkom, w skali zakładu pracy, ten z pewnością szybko zauważy, że czy są to popłuczyny po 'solidarności', czy te z OPZZ, jakiekolwiek - ich aktywność koncentruje się przede wszystkim na zapewnieniu zarządowi wygodnej posadki i nietykalności, politykierstwo uprawiane na rozkaz z centrali jest jednym z narzędzi temu służących - naiwni są ci, którzy w związkach zawodowych upatrują aniołów stróżów i dobroczyńców ludu pracującego

Nie wiem jakie dokładnie przepisy dot. ustawy związkowej zmieniły się w początkach transformacji ustrojowej. Klimat wówczas nie sprzyjał wybitnie pracownikom najemnym, budowaliśmy wszak kapitalizm (XIX w.). Związki zawodowe były tylko przeszkodą - w tworzeniu biznesów. To, że wielu działaczy związkowych przeistoczyło się w pracodawców mnie aż tak nie dziwi. W zasadzie było to normalne, bo skąd mieli się wziąć prywatni właściciele? Oczywiście nie była to sytuacja normalna. Często kumpel z „Solidarności” zostawał prezesem, dyrektorem, wojewodą, ministrem… Sprzeczność interesów wiadoma. Sam byłem działaczem „S” niskiego szczebla. Na własnym grzbiecie odczułem „dobrodziejstwa” transformacji i życia w latach 90. w Polsce.