Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Nie odbywa się ono jednak na drodze intelektualnego opanowywania i estetycznego przetwarzania natury. Jest raczej rodzajem symbiotycznej więzi, angażującej i kształtującej zmysły. Pod wpływem doznań ze świata przyrody ludzkie ciało ulega przeobrażeniom. Skóra nie stanowi tu bariery oddzielającej „ja” od zewnętrznego świata – to tylko półprzepuszczalna warstwa, która pozwala zewnętrzności przeniknąć w głąb człowieka. Wzajemność tej relacji staje się możliwa dzięki językowi poetyckiemu i pracy metaforą – szczególnym dla poety narzędziem, które pozwala językowi przesuwać znaczenia, aktualizując je w każdym kolejnym wersie. Metafory mają tu charakter somatyczny – dowartościowują cielesność, która percypuje świat, zanim jeszcze umysł wtrąci go w utarte koleiny poznania. Język tomu tworzy więc efekt bliskości ze światem, ale bliskości zawsze już przefiltrowanej przez poetycki obraz. ©
Erkka Filander, BIAŁA BURZA PRZEBUDZENIA, przeł. Katarzyna Szal
ERKKA FILANDER (ur. 1993) jest fińskim poetą, najmłodszym laureatem nagrody literackiej gazety „Helsingin Sanomat” dla najlepszego debiutu, którą otrzymał za tom „Biała burza przebudzenia”. W 2016 r. ukazał się jego drugi tom, „Torso”, który otrzymał nominację do nagrody poetyckiej Tanssiva Karhu.
