„Sweterki” – bo pracownicy organizacji pozarządowych nie potrafią długo wysiedzieć w miejscu i oprócz garniturów i garsonek mają w szafie właśnie swetry i polary.
Żyją w poprzek przyjętych trendów: cieszą się, że los rzuca ich w najróżniejsze miejsca kuli ziemskiej, by mogli uczyć się świata i być od niego ekspertami; opisywać go i wiedzieć, jak pomagać ludziom we wszystkich jego zakątkach, szanując miejscowe kultury i religie. Bez nich nie sposób wyobrazić sobie polskiej polityki zagranicznej: robią wszystko – od pomocy najbiedniejszym regionom na ziemi po projekty wydawnicze i edukacyjne. Budują studnie, realizują programy pomocowe, dzięki ich zaangażowaniu na Ukrainie czy Białorusi wspierane są niezależne media i kultura alternatywna. Kropla drąży skałę – kiedy przestudiuje się osiągnięcia organizacji pozarządowych, staje się jasne, że dzięki ich projektom udało się wesprzeć reformy (w dziedzinie mediów, edukacji, służby zdrowia, nawet więziennictwa) w różnych rejonach świata; wspomóc edukację młodzieży, a także walkę o prawa człowieka. Sukcesy długo by wymieniać. Bywa i tak, że polskie fundacje pomagają ludziom przeżyć...
Kiedy pracownicy NGOsów wracają ze swoich zagranicznych misji, nieraz przewartościowują swoje życie. „Żyjemy w dostatku, mamy chleb, prąd, wodę” – mówią. Ale mają też i swoje kłopoty – to coroczna walka o granty na kolejny rok działalności (większość grantów przyznawana jest na rok). Kiedy wszyscy inni zasiadają za stołem wigilijnym, oni piszą sprawozdania, by zamknąć kończący się właśnie rok budżetowy...

POLSKA SIĘ LICZY - dodatek specjalny "Tygodnika Powszechnego". Redakcja: Małgorzata Nocuń, Marcin Żyła.

Projekt finansowany ze środków Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

Wyrażone w niniejszej publikacji opinie są poglądami jej autorów. Treści prezentowane w niniejszej publikacji nie są tożsame z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych.