W dziennikach Zygmunta Mycielskiego jest przejmujący fragment, w którym autor pisze o „sporym koszu, w którym znajduje się kupa rzeczy po Karolu Szymanowskim”. Po śmierci kompozytora kosz przechodził z rąk do rąk, aż trafił do niejakiej pani Wanke. Mycielski przeglądał jego zawartość ze smutkiem, zakłopotaniem i bezradnością. „Fotografie, cały świat zapadły, ordery, stary, zjedzony przez mole frak – widocznie miał dwa, bo pochowali go przecie w jednym – z którego, nie wiem czemu, odciąłem wstążeczkę Legii Honorowej. Cygarniczki, które pamiętam, pudełeczko srebrne, nie wiadomo na co, które nosił w kieszeni, woda z Lourdes, którą mu dała Stasia do picia przed śmiercią, inhalator i rączka do pióra”. Wśród tych nikomu już niepotrzebnych przedmiotów nie znalazł ani listów Szymanowskiego, ani nut z jego muzyką. Zostawił wszystko u pani Wanke, nie wiedząc, co z tym dalej począć.

...