Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Najstarszy, “Powrót Miłosza", opublikowany został w 1981 roku, gdy wiersze Miłosza po wieloletniej przerwie znów znalazły się w krajowych księgarniach. Zamykający książkę “Arcywzór biografii poety" pochodzi z jesieni 2004; Zaleski przeprowadza tu paralelę między biografią zmarłego właśnie pisarza a biografią Mickiewicza, uważając, że wchodzą one w dialog, “jeden z najważniejszych w literaturze polskiej". “On był jakąś przedziwną inkarnacją Mickiewicza - mówi o Miłoszu Zaleski i dodaje, że z tej perspektywy pochowanie go na Skałce, a nie na Wawelu, obok Mickiewicza, wydaje się “żałosną pomyłką" i “marnym kompromisem".
A w tych ramach znajdziemy analizy Miłoszowej eseistyki i “piosenkowej" formy w jego liryce, polemiczną recenzję z książki Elżbiety Kiślak o stosunku Miłosza do romantyzmu, przede wszystkim zaś świadectwa uważnej lektury poszczególnych utworów: “Hymnu" z “Trzech zim", “Doliny Issy", “Ziemi Ulro", “Roku myśliwego", “Innego abecadła", tomu “To" i poematu “Orfeusz i Eurydyka" (bardzo obszerny, tytułowy esej “Zamiast"). Lektury podejmowanej, jak podkreśla autor we wprowadzeniu, w dwojakiej roli: krytyka i historyka literatury, ale też czytelnika zafascynowanego dziełem Miłosza. Dla Zaleskiego Miłosz jest bowiem jednym z tych pisarzy, którzy “swoich czytelników pozostawiają z nadzieją, że literatura - a już poezja w szczególności! - choć nie wywołuje w świecie żadnych widocznych następstw, to jednak sprawia, że istnieje on dla nas »bardziej«, jakby w stopniu wyższym". (Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, s. 278. Na końcu nota bibliograficzna oraz indeks osób.)
Lektor
