Już pierwsze dźwięki zadziwiają. Johny Greenwood podłącza gitarę do wzmacniacza, wśród zakłóceń słychać próbny akord, a zaraz po nim odgłos stukania w klawisze laptopa. Jak twierdzą muzycy, są to symbole nowego muzycznego początku Radiohead. Moim zdaniem najważniejszego zespołu ostatniego 10-lecia, łączącego tradycję rockową z nowoczesnymi kierunkami muzycznymi.

Płytę, której kontrowersyjny tytuł nawiązuje do głoszonego po wyborach przez przeciwników George'a W. Busha hasła („Hail to the chief, our commander in chief”), otwiera znakomity „2+2=5”. Utwór jest krótką charakterystyką stylu Radiogłowych. Pełen zmian tempa, rytmu, pozbawiony refrenu, zaangażowany tekstowo, bogaty instrumentalnie, emocjonalny. Melodyjne gitary stają się gorączkowo rozedrgane, przechodząc w iście punkrockowy jazgot. Thom Yorke podąża ich tropem: śpiewa, łka, wydziera się niczym Johny Rotten....