Tyle razy mówimy o życiu i zmartwychwstaniu jako o istotnych treściach chrześcijaństwa. Tyle razy podczas papieskich dni przypominamy o kulturze życia fundamentalnej dla wizji świata i człowieka ukazywanej przez Jana Pawła II. Równocześnie zaś coraz częściej pojawiają się katastroficzne teorie głoszące, iż - na przekór papieskim opiniom - to właśnie rzeź, ofiara krwi, groza masakry niosącej śmierć stanowią zasadę bytu, z której wyrasta polskość, patriotyzm, heroizm, sens.

Dla chrześcijanina sens dziejom świata nadaje ofiara krwi przelanej na krzyżu; przelanej nie w imię apoteozy masakry, lecz w imię miłości Boga do człowieka. O miłości tej przypomina każda Msza Święta - bezkrwawa ofiara. Polskość nie zaczęła natomiast istnieć dopiero w 1944 r. Jej piękne i dojrzałe przejawy wskazuje choćby Jan Paweł II, pisząc o Rzeczypospolitej Jagiellonów, która wzrastała...