To było na początku pracy duszpasterskiej jednego z kapłanów. Do jego obowiązków należały cotygodniowe odwiedziny w areszcie śledczym. Spotykał tam ludzi “połamanych", pocieszał więźniów, którzy czekali na wyrok. Pewnego razu na rozmowę przyszedł stosunkowo młody człowiek. Był rozgoryczony, bo nikt nie odpowiadał na jego listy, choć bardzo chciał uzyskać od rodziców przebaczenie za zło, którego się dopuścił. Kapelan miał gotową odpowiedź: nie martw się, wyjdziesz z więzienia i wszystko się ułoży. Zawsze można pojechać do domu i osobiście przeprosić, a najlepiej poprawić się i w ten sposób udowodnić dobrą wolę. - Widzi ksiądz - przerwał więzień - ja nigdy stąd nie wyjdę. Od kilkunastu lat jestem nosicielem HIV. Teraz jestem już chory na AIDS, więc na pewno umrę, zanim skończy się odsiadka.

Księża stawiani są w podobnych sytuacjach nieskończenie wiele razy:...