Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Każdy dzień – powiada – przynosi zniszczenia, które wywołują w nas wrażenie, że od niektórych „dzieł oddaliliśmy się o całe stulecia”. Szczepana Kopyta – jako poetę zaangażowanego – interesują owe nieprzewidywalne katastrofy (przede wszystkim społeczne i polityczne), pod wpływem których nasz świat przyjmuje inny kształt. Kłopot polega na tym, że współczesne społeczeństwa zatraciły umiejętność odnoszenia się do kryzysowej sytuacji. Katastrofa – mimo że jej skutki są dalekosiężne – przechodzi niezauważona, albowiem nasze narzędzia poznawcze uległy stępieniu.
Kopyt wykorzystuje poezję w celu wyostrzenia naszej percepcji, wybudzenia nas z ideologicznej drzemki. Jego wiersze, niejednokrotnie przyjmujące formę pieśni („Kir” – podobnie jak wcześniejszy tom „Buch” – został uzupełniony o płytę fonograficzną), mają skłonić czytelnika/słuchacza do działania, do walki o zmianę porządku społecznego, którego patologie poeta bezlitośnie piętnuje. Patronami tego tomu są Brecht i Broniewski (pierwszy wyznacza kierunek, drugi podpodsuwa formę). Droga, którą wybrał Kopyt, jest niezwykle trudna. Stworzyć wiersz zaangażowany i zarazem angażujący, a przy tym nie osunąć się w publicystyczny banał – oto stawka, o którą (niezwykle skutecznie) walczy autor „Kiru”.
Szczepan Kopyt, „KIR”, Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury, Poznań 2013
