Ja, którego pokusy były niczym wzorzec metra z Sèvres. Ja, który zawsze wiedziałem, że moje kłamstwa – to arcykłamstwa. Moje sidła – arcysidła. Moje manipulacje – arcymanipulacje.
Teraz jednak czuję się apatyczny i dręczy mnie myśl: czy już nie pora na wcześniejszą emeryturę? Pytasz, drogi Piołunie, gdzie się podziały moja diabelska gorliwość, zapał i duch walki? Ostygły, rozrzedziły się, rozwiały jak poranna mgła. Dlaczego? Ha!

Kiedy w tym nadwiślańskim kraju oglądam, słucham i czytam, co o uchodźcach zmierzających na Stary Kontynent głoszą i wypisują najpobożniejsi z pobożnych sług naszego Nieprzyjaciela – zdaje mi się, że jestem beztalenciem. Czuję się mały i zbędny. Nikomu do niczego niepotrzebny. Mówi się: uczeń przerósł mistrza. Ale żeby człek przerósł diabła?

Tak, tak... Oczywiście nie w nienawiści tkwi problem, na nienawiść mogę ścigać się z każdą istotą i...