Wejście w nowy rok to sprawa umowna (w różnych kulturach Nowy Rok wypada różnie). Umowność ta jednak wskazuje na ważną dla człowieka sprawę: konieczne dla rozwoju rozpoznanie aktualnego stanu ducha i miejsca w życiu, i podjęcie próby „nowego otwarcia”, świeżego impulsu, a nawet swego rodzaju ponownych duchowych narodzin.

A duchowe narodziny „nie są skutkiem działania zewnętrznego, lecz zależą od wolnego wyboru. Tak więc w pewnym sensie sami jesteśmy swoimi rodzicami, rodzimy siebie takimi, jakimi chcemy być, i z własnej woli kształtujemy siebie zgodnie z wybranym przez nas wzorcem”. Powyższa pochwała wolnej autokreacji nie pochodzi z pism Nietzschego ani żadnego z jego współczesnych, postmodernistycznych uczniów. Sformułował ją jeden z największych Ojców Kościoła, św. Grzegorz z Nyssy. ­Zaskakujące? Wolna autokreacja jako droga chrześcijanina?

Skutki i zasady

...