Miało być inaczej. Jubileusz 85-lecia urodzin i na tę okazję napisany dla "Tygodnika" duży tekst. Dzisiaj, kiedy zewsząd płyną pożegnania, ciężko zebrać myśli, a co dopiero pisać o Gustawie Holoubku. Jeszcze kilka tygodni temu był wśród nas w Teatrze Narodowym, w 40. rocznicę zdjęcia ze sceny Dejmkowskich "Dziadów". Zgarbiony, kruchy, z pochyloną głową słuchał niemilknących braw. Trwały minutę, dwie, może jeszcze dłużej. Zaskakująco długo jak na warszawską publiczność, nieskorą do entuzjazmu, podobno trudną. Ale też chwila była osobliwa.

Wysłuchaliśmy "Wielkiej Improwizacji" - tak jak była mówiona przez Gustawa Holoubka na premierze. "Czym jest me życie? Ach, jedną chwilką...". Zapis na taśmie, cudem odnaleziony, nie był doskonały, ale przywracał pamięć przeżycia sprzed lat, jego temperaturę, intensywność. Olśnienie Mickiewiczowskim słowem, zachwyt i ...