My tu sobie gadu-gadu, a gdzieś w przepastnych studiach tutejszego Hollywood powstaje film o Jarosławie Kaczyńskim, jako człowieku zbuntowanym. Jest to informacja – każdy to przyzna – nienadająca się na główny temat jakiegokolwiek felietonu. Jest to jakby zwykły wycinek prasowy albo gotowa fiszka – dobre do włożenia do pudełka, w którym trzymamy inne, podobne, czekające jako pomoc źródłowa do przyszłego bardzo obszernego opracowania na temat obecności kultu jednostki w kinematografii polskiej pierwszych trzech dekad XXI wieku.

Zaiste, zajmowanie się – nawet dla zabawy – heroizowanym scenariuszem, mającym pokazać życie działacza partyjnego o umysłowości splątanej w stu najdziwaczniejszych motkach, nie może wydawać się ponętne dla nikogo zajmującego się zwartą i krótką formą, wymagającą przecież znakomitej gibkości i skrajnie wyćwiczonego rozumu. O p. Kaczyńskim jako buntowniku...