​Oto od lat każe się nam wyrażać wszelakie zachwyty, mimo że dręczą nas uczucia zgoła odwrotne. Każe się nam siedzieć cicho, gdy chcemy pokazać nasze odęcie, co nas oczywiście irytuje, a irytacja ta przejawia się w tatuowaniu sobie motyli, delfinów oraz szwabskich albo – o zgrozo – hebrajskich sentencji. Obrazy maluje się dzisiaj nie takie, muzykę się komponuje nie taką, rzeźby się rzeźbi niejasne, w teatrach się wystawia sztuki wstrętne, w filmach wyraża emocje nie nasze, w książkach – problemy nam obce.
Idźmyż dalej: w muzeach pokazuje się eksponaty niemuzealne, w domach kultury uczy się tańców, owszem skocznych, ale jakoś nieskocznych. Niestety, takoż o narodach nam obcych i zoologicznie wrogich każe się nam czytać peany, a w najlepszym wypadku opinie wyważone, na które się nie godziliśmy, nie godzimy i nie zgodzimy. By zejść niżej, ale nie wychodząc ze świata kultury i...