Przypowieść o chwastach wyrastających pośród łanu pszenicy z trudnością może uchodzić za lekcję uprawy roślin. Mogą mieć z nią problem radykalni obrońcy moralności - zwolennicy wykorzeniania zła w każdym czasie i o każdej porze. Pewnie jest też niewygodna dla głoszących zagrożenia dla wiary i moralności. A cóż powiedzieć o współczesnych kryptomanichejczykach, z łatwością dzielących ludzi na dzieci światłości i ciemności?

Ewangeliczni słudzy, proszący Gospodarza o pozwolenie zebrania chwastu z pola przed żniwem są symbolem takich właśnie osobowości: ludzi chętnych do oczyszczania pola, gotowych do walki ze złem i przyłączenia się do krucjat w obronie jedynie słusznej prawdy. Nie przypisuję tym osobom etykiety gorszych chrześcijan. Chcę tylko zwrócić uwagę na pewną prawidłowość: charakterystycznym grzechem ludzi religijnych bywa potrzeba utożsamiania cnoty ze...