Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Artur Sporniak: Media odnalazły byłego duchowego opiekuna betanek. Jaki jest status prawny tego duchownego?
Ks. Prof. Remigiusz Sobański: Informacje, jakie posiadam na temat ks. Komaryczki, pochodzą wyłącznie z mediów. Wobec tego trudno mi mówić o jego rzeczywistej sytuacji: każdą moją uwagę trzeba opatrzyć zastrzeżeniem "jeśli". Jeśli zatem został usunięty z zakonu, decyzja ta musiała zostać podjęta przez najwyższego przełożonego, czyli generała franciszkanów na podstawie procedury dochodzeniowej przeprowadzonej przez polskiego prowincjała. Na pewno wówczas zebrano dowody przestępstwa, przedstawiono je oskarżonemu i umożliwiono obronę.
Nie jest mi wiadome, jakie zarzuty przedstawili przełożeni ks. Komaryczce. Na mocy samego prawa wydalony ze zgromadzenia zakonnego jest ten, kto zawarł lub usiłował zawrzeć małżeństwo lub notorycznie odstąpił od wiary katolickiej. Nie słyszałem, by duchowny ten usiłował zawrzeć małżeństwo. Nie wiem, czy odstąpił od wiary. Jeśli by odstąpił, spodziewam się, że żaden biskup nie przyjąłby go do swojej diecezji. Być może chodzi w tym przypadku o - jak to ujmuje kodeks - "uporczywe nieposłuszeństwo prawnym nakazom przełożonych w poważnej materii".
Wraz z wydaleniem z zakonu ustają śluby oraz prawa i obowiązki wynikające z profesji zakonnej. Zakonnik, który przyjął święcenia kapłańskie, pozostaje duchownym. Nie może jednak wykonywać święceń, dopóki nie znajdzie biskupa, który go przyjmie do swojej diecezji.
Czy ktoś, kto raz poważnie nadwyrężył zaufanie, może spokojnie pracować jako ksiądz?
W takim pytaniu dostrzegam wyraz myślenia, które domaga się, jak to dawniej mówiono, zaspokojenia poczucia sprawiedliwości: ludzie mają widzieć, że zło zostało przykładnie ukarane. Zastanówmy się jednak, czy jest to zgodne z Ewangelią. Zakonnik popełnił błąd, upadł - czy z tego faktu wynika, że już jest na zawsze przekreślony? Że nie może się opamiętać? Czy jako chrześcijanie rzeczywiście tego chcemy? Takie napiętnowanie razi mnie - przypomina mi wymuszanie na trędowatych noszenia żółtej chusty, aby ludzie mogli ich unikać.
Mówiąc to, nie chcę oczywiście wybielać ks. Komaryczki. Nie wiem, co uczynił i czy się opamiętał. Wiem natomiast, że każdemu człowiekowi trzeba dać szansę. Zgodne z Ewangelią jest dawanie tej szansy nawet wówczas, gdy po ludzku istnieje duże ryzyko, że znów zostanie zaprzepaszczona.
Ewangelia wzywa także do roztropności. Prokuratura postawiła ks. Komaryczce zarzuty naruszenia nietykalności i znieważenia policjantów. Czy roztropne jest powierzanie mu katechezy, zanim ta sprawa nie zostanie wyjaśniona?
Gdybym miał odpowiedzieć abstrakcyjnie, czy powinno się powierzać katechezę kapłanowi, który ma przed sobą proces i ewentualne skazanie, odpowiedziałbym: oczywiście, że się nie powinno.
Radziłbym poczekać i zobaczyć, co z tego wyniknie. Natomiast w tym konkretnym przypadku nie mogę się wypowiedzieć.
Powtarzam: nie wiem, jakie konkretnie są to zarzuty, jakie mają oparcie w argumentach, nie wiem także, w jakim stopniu biskup łomżyński jest poinformowany o tej sprawie. Jest zbyt dużo niewiadomych, by z góry cokolwiek rozstrzygać. Po jednej stronie jest wymóg ostrożności - mówimy: lepiej dmuchać na zimne, po drugiej - jest żywy człowiek, który zmaga się z jakimiś problemami i któremu winniśmy pomóc.
