Prof. Andrzej Romanowski napisał niedawno w "Gazecie Wyborczej", że nie jest w stanie odnaleźć w otaczającym go świecie, świecie katolickiej społeczności polskiej, tego miłosierdzia, które z takim zapałem czcimy w łagiewnickim sanktuarium. Zastanawiałam się czytając, czy ktokolwiek podejmie po nim ten temat. Temat zwyczajnie niebezpieczny: autor bowiem zestawia wyzwanie miłosierdzia chrześcijańskiego z takimi decyzjami jak zamiar zdegradowania autorów stanu wojennego po procesie, który jest przygotowywany i który, nikt nie ukrywa, winien skończyć się wyrokami za "zbrodnię na narodzie polskim". Do dziś dnia nie znalazłam żadnego echa jego rozważań, pytań i niepokoju. Nawet w przestrzeni duszpasterskiej. Nie ma takiego pytania?

Za to usłyszałam dopiero co w przekazie telewizyjnym zdanie, które wydało mi się symptomatyczne. Polityk rządzącej prawicy, zapytany o...