Pół roku temu, pewnego sierpniowego popołudnia, na teksańskim ranczu „Preriowa kapliczka” stanęło obok siebie dwóch mężczyzn. Młodszy, w koszulce polo i płóciennych spodniach, źle znosił 40-stopniowy upał. Na jego czole perlił się pot. Starszy, o kanciasto zarysowanej mimo siedemdziesiątki szczęce, w popielatym garniturze i krawacie, nie rozpiął nawet guzika. Tylko lekko przymrużone powieki, spod których obserwował grupkę dziennikarzy, wskazywały, że dostrzega rozpalone do białości słońce. „Panie sekretarzu, czy zamieni pan kilka słów z gośćmi? - spytał go prezydent Bush. - Chciałbym usłyszeć pańskie odpowiedzi, podobno bywają całkiem niezłe”.

Nonszalancka błyskotliwość
Po obaleniu przez armię USA reżimu talibów sekretarz obrony, Donald Rumsfeld, wyrósł na „pierwszego twardziela w mieście” - jak ujmuje to pewien pracownik Białego Domu. Jego briefingi są...