Nie trzeba było też wielkiego wysiłku, by odpowiednio wcześnie opracować (na szczeblu rządu, MON i parlamentu) procedury postępowania w tak kryzysowej sytuacji, a także założenia polityki informacyjnej. Zwłaszcza że jest się od kogo uczyć: to, co nam długo było oszczędzane, stawało się nieraz udziałem innych krajów, także biorących udział w wojnach w Afganistanie i Iraku (np. Kanady, Niemiec itd.). Nie, nie chodzi o to, by rząd - obojętne, przez kogo tworzony - miał w zanadrzu zestaw propagandowy. W naszym świecie propaganda ma krótkie nogi. A świat ten, dzisiejsza Polska, to kraj demokratyczny, który bierze udział w wojnach, choć większość społeczeństwa z faktem tym się nie godzi i nie jest do końca świadoma jego skutków. Tyle że polityk nie może się obrażać na obywateli, że ich świadomość nie jest dostosowana do zagrożeń i międzynarodowych zobowiązań; Afganistan i Irak są...