Nikt nie jest prorokiem we własnym kraju. Najmniej zapewne doceniano ją we Francji i jeszcze dzisiaj pozostaje w cieniu: “nie pasowała do obrazka", jak w “Puclu" Młynarskiego. Obawiano się jej samowoli i jej surowych sądów, gdyż nienawidziła wszystkiego, co w złym tego słowa znaczeniu “paryskie": klanów i koterii, systemów i instytucji, a nade wszystko - terroru mody. Michał Bristiger cytuje innego z jej przyjaciół, Jeana Cocteau: “Istnieją nazwiska, które nie poddają się cyklonowi obojętności, potworowi aktualności; Nadia Boulanger tego przykładem, ponieważ wybiera sobie miejsce w takim punkcie szlachetności, który czyni ją niewidzialną dla wszystkiego, co przeciętne".

Była niewątpliwie, choć poniekąd “za kulisami", najważniejszą figurą w muzyce XX wieku. “W dziedzinie pedagogiki muzycznej - i, co za tym idzie, twórczości - była najbardziej wpływową osobą,...