Na warmińskiej wsi zdesperowani mężczyźni pobili sztachetami i kołkami lokalnego tyrana. Ten człowiek ponad połowę życia spędził w więzieniu. Tam był spokojny i posłuszny, a więc za dobre sprawowanie szybko go wypuszczano. Wtedy znów stawał się brutalny i bezczelny. Ściągał haracze, panoszył się, napadał, zastraszał i okaleczał. Całą okolicę chciał wtrącić do stanu natury, w którym czuł się panem życia i śmierci swoich sąsiadów. Wołano na pomoc policję. Ale policja, jeśli wierzyć prasie, znudziła się łapaniem rzezimieszka, którego nikt nie potrafił zsocjalizować ani skutecznie izolować. Policja ma tysiące takich bandytów na głowie i nie ma dla nich wszystkich czasu. Natomiast każdy z bandytów ma tyle czasu, ile chce, na pastwienie się nad najbliższymi. Na zmianę, żyje z rozboju i przycicha; chowa się na parę dni i znów atakuje. Trudno oddelegować oddział policji do...