Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
ARTUR SPORNIAK: Rozmawiamy tuż przed sympozjum, które 28 października zorganizowały Kwartalnik „Więź”, magazyn „Kontakt” i warszawski KIK. Temat dyskusji brzmi: „Kościół wobec homoseksualizmu i osób homoseksualnych”.
ZBIGNIEW NOSOWSKI: Spotkanie zostało zorganizowane w związku z kontrowersjami, które pojawiły się wokół kampanii społecznej „Przekażmy sobie znak pokoju”, i wsparciem, jakiego tej kampanii udzielili przedstawiciele naszych środowisk. Temat stosunku Kościoła do homoseksualizmu budzi zresztą dalsze kontrowersje, czego przykładem jest wizyta w Polsce amerykańskiego psychologa Paula Camerona. Spotkaliśmy się więc z naszym biskupem, kard. Kazimierzem Nyczem. Owocem tej rozmowy była koncepcja cyklu spotkań, które przypomną integralne nauczanie Kościoła na temat stosunku do homoseksualizmu i do osób homoseksualnych oraz spróbują je ukazać praktycznie. Podczas pierwszego spotkania o tym, do czego Kościół nas wzywa, powie etyk ks. prof. Andrzej Szostek z KUL. Jego głos skomentują publicyści: Katarzyna Jabłońska z „Więzi”, Marcin Przeciszewski z KAI, Tomasz Terlikowski z TV Republika oraz Marcin Dzierżanowski z „Wprost”, który aktywnie działa w Grupie „Wiara i Tęcza”. Liczę, że spotkanie zakończy się wskazaniem pewnych tematów na przyszłość.
Jakich?
Ważnych pytań na przyszłość jest wiele. Sądzę, że będziemy rozmawiać o rozwoju nauczania Kościoła w tej dziedzinie. Będziemy się zastanawiać, gdzie ortodoksja się zaczyna, a gdzie kończy, jakie są jej granice, jak zmienia się język Kościoła, czy zmieniać się może także, jak chcą niektórzy, treść przekazu. Zapewne poruszymy kwestię genezy homo- seksualizmu – ani nauka, ani Kościół nie mają na to pytanie prostej odpowiedzi. Niektórzy udzielają jednak odpowiedzi uproszczonych. Dlatego trzeba będzie wysłuchać specjalistów z różnych dziedzin. Przypuszczam, że niektórzy zaproponują też temat, na ile można czynić w Kościele analogię pomiędzy stałymi związkami homoseksualnymi a małżeństwami niesakramentalnymi. Kluczowe będzie oczywiście praktyczne pytanie o duszpasterskie wsparcie dla osób o skłonnościach homoseksualnych i ich rodzin.
Co Pan sądzi o wsparciu, jakie Kościół udzielił Cameronowi – wykłady w siedzibie Episkopatu i w auli Kurii Warszawsko-Praskiej, bezkrytyczne z nim rozmowy w tygodnikach kościelnych „Idziemy” i „Gościu Niedzielnym”?
Poparcie przez kościelne instytucje, zwłaszcza przez Sekretariat Episkopatu, jest zdecydowanie ślepą uliczką.
Rzecznik Episkopatu na łamach „TP” zdystansował się wobec poglądów Camerona.
Owszem, ale dokonało się to bardzo cicho. Jedyne dwa fakty o tym świadczące to zdjęcie informacji o spotkaniu z Cameronem ze strony episkopat.pl i wypowiedź dla „Tygodnika”. Dystans ten nie był szerzej ogłoszony, np. w jakimś oświadczeniu.
Tymczasem odległość dzieląca myślenie Camerona (niemal zrównującego homoseksualizm z pedofilią) od nauczania Kościoła jest kolosalna. Uczniowie Chrystusa mają wyróżniać się w świecie poprzez szczególną miłość bliźniego, a nie niechęć do jakiejkolwiek grupy społecznej. Jeśli tacy ideologowie jak Cameron są tak uważnie i pilnie słuchani w środowiskach kościelnych, to znaczy, że mamy kłopot z rozumieniem, do czego nas w tej dziedzinie Kościół wzywa. To dowodzi potrzeby takich spotkań jak to, które organizujemy w siedzibie warszawskiego KIK-u. ©℗
