Regularność, z jaką powraca na łamy rozmaitych periodyków dyskusja o kondycji, roli i przyszłości inteligencji, można odczytać na co najmniej dwa sposoby: jako jej łabędzi śpiew albo dowód niegasnącej żywotności. Skłaniam się ku tej drugiej interpretacji, bo trudno sobie wyobrazić, że najtęższe umysły i najostrzejsze pióra tego kraju angażują swoje siły w dyskusję o czymś, czego nie ma. Również wskaźniki sprzedaży książek (mimo - trzeba przyznać - spadającego czytelnictwa) przeczą zanikowi inteligenckiego świata, podobnie jak zamieszanie wokół odwołania dyrektora radiowej "Trójki": obrońcy Krzysztofa Skowrońskiego wskazywali przede wszystkim na to, że udało mu się przywrócić inteligencki charakter stacji.

Marzenie o modernizacji

Zawsze znajdzie się ktoś, kto wskaże na statystyki mówiące, że oto inteligencja przeradza się w ...