H. Samsonowicz: Historia buduje więzi społeczne, a poczucie przynależności do wspólnoty daje ludziom bezpieczeństwo - także w erze globalizacji. Aby historia była zajmująca, musi więc dotyczyć wspólnot: dziejów rodziny, ulicy, miasta, państwa, narodu, Kościoła itp.

W. Roszkowski: Największym niebezpieczeństwem dla historyka jest pisanie o anonimowych procesach, “bez pamiętania, że gdzieś pod spodem gubi się ludzkie życie". Trzeba dotrzeć do tego, co ludzie myśleli, jak wyglądali, gdzie się poruszali - a przez to do tego, co ich łączyło. Czyli pisząc historię Polski, szukamy tego, czym jest polskość, a pisząc dzieje Europy - czym jest europejskość.

M. Kula: Historia może też zaspokajać inną potrzebę: rozumienia ewolucji naszego świata. Jest to możliwe wtedy, kiedy podejdzie się do historii problemowo: “Dla mnie nie jest warte świeczki...