Pierwszy zbiór nauk zawartych w Księdze Przysłów (rozdziały 1-9) opisuje dwie przeciwstawione sobie postaci kobiece. Jedną jest „cudza żona”, przed którą młodego mężczyznę, adresata Księgi, ostrzega się jak przed największym niebezpieczeństwem. Drugą - Mądrość, której nauk powinien słuchać i wskazania realizować.

Obcą kobietę przedstawia się w czterech naukach (2, 16-20; 5, 1-23; 6, 20-35; 7, 127), gdzie jej obraz przybiera coraz wyraźniejsze kontury. Na początku dowiadujemy się, że „porzuca [ona] towarzysza młodości i zapomina o przymierzu ze swym Bogiem” (Prz 2, 17). Jest niewierna zarówno w relacjach z ludźmi, jak Bogiem. Kolejne słowa opisu nie szczędzą jeszcze surowszych ocen: „Wargi cudzej [żony] ociekają bowiem miodem, a podniebienie jej gładsze jest niż oliwa, ale w końcu staje się gorzkie jak piołun i ostre jak miecz obosieczny” (5, 3n). Dlatego należy „omijać ją z...